De gemeenteraad heeft donderdag 5 april de motie kinderpardon van GroenLinks, PvdA en D66 verworpen. Tien raadsleden stemden voor de motie, dertien tegen. De discussie was spannend: zeer uiteenlopende standpunten, maar zonder verwijten. Bij drie partijen werd de fractiediscipline losgelaten, op zichzelf was dat al opmerkelijk.

Medio februari bleek dat binnen GroenLinks, Partij van de Arbeid en D'66 plannen waren gemaakt om een motie kinderpardon bij de raad in te dienen. Om de raadsleden wat meer bedenktijd te geven werd de motie niet direct ingediend maar wel ter bespreking in de fracties gelegd. De raadvergadering van maart kwam te vervallen zodat de motie uiteindelijk in de vergadering van april aan de orde kwam.

Jan Aalbers schetste de voorgeschiedenis en constateerde dat de motie niet erg werd geholpen door de ontwikkelingen in de actualiteit. De motie vraagt aan de minister van Immigratie, Integratie en Asiel een regeling voor asielkinderen op te stellen volgens een wetsvoorstel van PvdA en CU. Het is dus geen motie die vraagt om een generaal pardon. Ondertussen hebben ruim 200 gemeenteraden zich over een motie kinderpardon uitgesproken en hebben daarvan 159 gemeenteraden de motie aanvaard.

De publiciteit van de laatste weken werkte niet echt in het voordeel van de motie. We doelen op: minister Leers naar Tweede Kamer over Mauro-uitspraken; burgemeestersactie over zeggenschap over de politie bij uitzettingsacties; publicatie over discussie in Catshuis-overleg over de positie van de minister.

De motie kinderpardon wil dat de beslissingen over asielkinderen voortaan via regelgeving tot stand komen en niet langer de discretionaire bevoegdheid van de minister zijn. Inhoudelijk doet de motie geen uitspraak over die regelgeving.

De discussie in de raad was soms moeilijk: vanuit humanitaire opvatting zouden veel raadsleden willen kiezen voor steun aan de motie, vooral binnen de fracties van Nieuwe Lijn, CDA en SGP/CU gaven raadsleden voorrang aan het humanitaire aspect.

De tegenargumenten waren voorspelbaar: we bemoeien ons op lokaal niveau niet met de landelijke politiek en we gaan de meningsvorming in het parlement niet voor de voeten lopen.

Dat de motie wel degelijk gepast is mag blijken uit het feit dat de problematiek van asielkinderen vooral lokaal speelt: zij hebben recht op huisvesting, op verzorging, op leerlingenvervoer, op onderwijs... al die zaken zijn voor de lokale politiek !

Het hielp ook niet dat we de tegenargumenten probeerden te ontkrachten door te wijzen op eerdere gemeentelijke protesten tegen landelijk beleid (bijv.± de hele VNG was tégen het bestuursakkoord met het Rijk).

De meningsvorming over het  onderwerp kinderpardon was in de fracties van Nieuwe Lijn, CDA en SGP/CU aanleiding om de fractiediscipline los te laten, zodat ieder raadslid een eigen afweging kon maken. Dat waarderen we zeer, hoewel het voor de uitslag van de stemming over de motie onvoldoende hielp.

De uitslag:  10 stemmen voor (PvdA 3, GL 2, D66 1, Nieuwe Lijn 2, CDA 1, SGP/CU 1)

13 stemmen tegen (VVD 5, Nieuwe Lijn 3, CDA 3, SGP/CU 1, Gemeentebelangen 1).