De gemeente Epe voert al jaren een beleid om het permanent bewonen van recreatiewoningen, stacaravans, bakhuizen e.d. tegen te gaan. Bij de behandeling van het bestemmings-plan Wissel-Schaveren kwam de discussie over het tegengaan van permanente bewoning van recreatieverblijven in volle hevigheid weer op tafel. Deze keer zat er een nieuw element in de discussie: maken we wel of niet een uitzondering voor een heel bijzondere situatie ?

recreatiewoningen voor recreatie GroenLinks is het van harte met het beleid eens. Recreatiewoningen zijn voor recreatie. Permanente bewoning toestaan betekent dat kampeer-bedrijven worden uitgepond, elders weer nieuwe recreatiewoningen ontstaan en dat mensen op handige wijze een woning verkrijgen waar anderen dat niet voor elkaar krijgen, lang op wachtlijsten moeten staan of veel duurder uit zijn. In de gemeenteraad bestaat hierover geen unanieme opvatting. Met name de VVD spreekt zich duidelijk uit vóór legalisering van situaties die al voor 2003 bestonden via het verlenen van een persoonlijke vrijstelling.

roep om legalisatie Er is een groep mensen die al jaren een recratiewoning als permanente woning gebruiken. Een aantal van hen grijpt elke gelegenheid aan om duidelijk te maken hoe onrechtvaardig zij zich behandeld voelen. Vaak voeren zij het argumenten aan van het type dat zij door gemeente Epe als gewone burgers worden behandeld terwijl zij toch illegaal een recreatie-woning bewonen. Men wijst dan naar inschrijving in het bevolkingsregister, het ontvangen van belastingaanslagen, deelnemen aan verkiezingen voor de gemeenteraad van Epe etc. etc. Anderen wijzen op een soort van verjaring van hun overtreding. De gemeente heeft dan zó lang niet actief opgetreden dat het nu niet meer zou mogen. Een derde categorie argumenten wijst op gebrekkige voorlichting door makelaars of – opnieuw – de gemeente. Tenslotte zijn er mensen die vroeg of laat bijzondere omstandigheden aan voeren. Vaak gaat het dan om mensen die bijv. slecht ter been zijn en waar alle woonvoorzieningen gelijkvloers beschikbaar moeten zijn.

strakke handhaving noodzakelijk De gemeenteraad heeft zich altijd op het standpunt gesteld dat er geen uitzonderingen op het beleid gemaakt zouden mogen worden, geen precedenten scheppen dus.

Het kan ook té hard -  maken we een uitzondering ?
Eén specifieke situatie van een echtpaar met uitzonderlijke medische omstandigheden gaf aanleiding voor een diepgaande discussie. De raad moest constateren dat het handhavingsbeleid geen ruimte bood om uitzonderingen te maken. Het beleid van de raad wordt correct door college en ambtenaren uitgevoerd en er bestaat geen hardheidsclausule.
GroenLinks voerde aan dat de raad de menselijke maat zou moeten kunnen hanteren in gevallen waarin handhaving van het beleid onevenredig bezwaarlijke gevolgen zou hebben.We voelen ons als volksvertegenwoordigers verantwoordelijk voor onze beslissingen en willen geen beleidsmachine zijn die beleid produceert dat werkelijk alles over de bekende ene kam scheert.Regelgeving heeft niet de vereiste kwaliteit wanneer er niet op grond van zeer bijzondere omstandigheden uitzonderingen gemaakt kunnen worden.

Vooraf hebben we ons best gedaan om bij te dragen aan het vormgeven van een motie om te komen tot een kleine verruiming van het beleid via een soort hardheidsclausule.Dat bleek toch ingewikkelder te zijn dan verwacht. De motie die NL, CDA, PvdA en GL daarvoor indienden werd op verzoek van het college aangehouden. Dat gold ook voor een motie met een ontwerp-hardheidsclausule van SGP/CU.

De motie om voor het genoemde echtpaar een persoonsgebonden beschikking toe te kennen op basis van de zeer uitzonderlijke omstandigheden kwam uiteindelijk wél in stemming. GroenLinks maakte duidelijk dat het kunnen toepassen van de menselijke maat toch moest voorgaan. Het zeer uitzonderlijke karakter van de bijzondere omstandigheden zou naar onze beoordeling geen aanleiding zijn voor een precedent. Dat was nu wel precies de angst bij NL, CDA en PvdA. Zij wilden eerst de nadere bestudering en uitwerking van de aangehouden motie afwachten.

GroenLinks wilde niet het effect creëren dat het echtpaar in kwestie wel de aanleiding zou vormen voor een nieuwe formulering van het handhavingsbeleid maar vervolgens zelf niet als zeer bijzondere uitzondering in aanmerking zou kunnen komen. Voor GroenLinks dus genoeg reden om de motie te steunen waarin het college wordt gevraagd deze mensen een persoonsgebonden beschikking toe te kennen. Daarmee werd de motie nipt aanvaard (11-10).

Naderhand ontvingen we uit de samenleving een aantal ondersteunende reacties. Daar hebben we het uiteraard niet voor gedaan, maar het voelt wel goed.

vervolg Het college buigt zich ondertussen over de aangehouden motie.