EPE - Met het in acht nemen van 1-minuut stilte voor de slachtoffers van de vliegtuigramp in Oekraïne, is de Eper gemeenteraad de begrotingsvergadering maandagavond 10 november begonnen.

Behalve de 1-minuut stilte zorgde Bas Broekhuizen van GroenLinks voor een persoonlijke beschouwing van de ramp en de nationale herdenking.

,,Iedereen in Nederland kent wel iemand die direct of indirect bij de ramp betrokken is. Mijn gedachten gaan uit naar een oud-inwoonster van Vaassen.'', sprak Broekhuizen.

 

Herdenking 10 november vliegramp MH 17

Dames en heren,

Vandaag sta ik hier met gemengde gevoelens,  vandaag vier ik mijn verjaardag en de vlag hangt buiten halfstok.

Normaal is een verjaardag een dag om te vieren met gezin, familie en vrienden een blije dag…., maar blij voel ik me vandaag niet.

Ik kan mijn verjaardag wel vieren, de 298 inzittenden van vlucht MH 17 kunnen dat niet meer.

Zij stapten op een mooie zomerdag vol vertrouwen in dat vliegtuig, ieder met zijn eigen doel: werk, congresbezoek, vakantie  of gewoon naar huis. Niemand bereikte zijn doel.

Onze premier zei in een van zijn toespraken dat elke Nederlander wel iemand kent van de 298.

Ik denk dat hij daarin helemaal gelijk heeft, wij allemaal kennen wel een of meer van die 298.

Een van hen  een oud inwoonster van Vaassen heb ik goed gekend en bewaar ik mooie herinneringen aan. Haar naam noem ik niet dan zou ik alle namen moeten noemen. 

Het is ergens eind jaren ’70 geweest dat zij op een avond binnen liep bij onze Schotse dansgroep  in Vaassen.

Een mooie jonge vrouw, mooi van uitstraling…., zij had een sierlijke manier van bewegen, maar vooral een mooi  karakter. Het leren van onze best wel pittige dansvorm kostte haar weinig moeite. Het duurde even voor we begrepen waarom: ze deed ook mee aan wedstrijden ballroom en Latin American dans. Daarvan had ze de sierlijke manier van bewegen, we noemen dat de attitude in de danswereld.

Zoals bij de meesten jonge mensen ontmoette zij ook haar lief en via verliefd, verloofd, getrouwd verhuisde ze  uit onze gemeente  en moest  onze dansgroep verlaten.

Trouw bleef ze ons wel, bij feestjes en reünies was ze van de partij, hoewel dat wel minder werd  na de geboorte van twee kinderen.  Tot ze zo’n 10 jaar terug  samen met haar dochter kwam dansen op een dansdag in Utrecht, waarover ze had gelezen dat ik les zou geven.

Dat is een van de mooiste ervaringen die je als dansleider kunt meemaken, een moeder die je de dansen geleerd hebt, samen met haar dochter te zien dansen.

Ook dat kan niet meer, zij en haar gezin stapten die dag aan boord om met een mooie vakantie te vieren dat dochter haar diploma had behaald.

Die vakantie eindigde abrupt boven de Oekraïne.

 

Onze premier zei ook niet te zullen rusten voordat alle slachtoffers thuis gebracht zouden zijn.

We hebben denk ik allemaal wel de beelden gezien van de aankomst op Eindhoven Airport, die lieten een diepe indruk achter.

Voor een groot deel van die 298 is de thuiskomst mogelijk geworden, dankzij het prachtige werk dat in Hilversum wordt gedaan.

Familie, vrienden, en collega’s hebben daardoor geen onzekerheid meer en dat is van grote waarde het oplossen van onzekerheid.

 

Wij gaan verder, ik mag mijn verjaardag nog vieren, maar wel met gemengde gevoelens en gedachten.

U zult die ook hebben en als we de 298 slachtoffers herdenken doen we dat met onze eigen gedachten, ik zal de beelden zien van een moeder en dochter dansend, dat beeld wil ik vasthouden zoals  u de herinneringen van u.

 

Ik dank u voor de aandacht en u meneer de voorzitter voor de ruimte die u mij gegeven hebt.